მწერლისთვის, პოეტისთვის იარაღი კალამია... ის გადმოგვცემს საზოგადოებისთვის სათქმელ სიტყვას - შემაგონებელს, მამხილებელს, მაკრიტიკებელს... და თუ უფალთან მისასვლელ გზას არ გვიჩვენებს, ფუჭია მისი კალმობა.
პოეზიის დანიშნულებაა, - აღძრას სურვილი, ადამიანმა გამოიძიოს, იპოვოს შემოქმედთა შემოქმედი. პოეზია გამომთქმელია აზრებისა გრძნობებისა, განცდებისა... ხილული და არახილული გრძნობების გადმოცემა შეუძლია.
ადამიანს პოეზიამ უნდა ჩაუნერგოს თავისუფლების წყურვილი, რათა ერი თავისუფლების გზაზე დააყენოს; გაუქრობელი ცეცხლი დაუნთოს თითოეულ ჩვენთაგანს. ერთგვარ მისიონერულ როლს ასრულებს ღმერთსა და ადამიანს შორის, უფლისგან მოვლენილია მიწაზე ერის საზრუნავად, რათა ამოძირკვოს ადამიანის სულში გამეფებული ცოდვანი, - თითქოსდა ტკბილი და ესოდენ მწარე, მომაკვდინებელი. დაანახოს ადამიანს მისი ამქვეყნად მოსვლის მიზანი და დანიშნულება. გასცეს პასუხი შეკითხვებს: თუ საიდან? რისთვის ან რა მიზეზით მოევლინა წუთისოფელს?!
სწორედ რომ პოეტის ლექსები, თეოლოგიურ-ფილოსოფიურ ხასიათს უნდა ატარებდეს, სადაც მან იგავურ-ალეგორიული მეტყველებით გადმოსცეს, თვით ყოველთა საწყისისა და მომნიჭებლის, ღმერთის მიერ ხილული და უხილავი სამყაროების, მისი უსაყვარლესი და უსათნოესი ადამიანის, სოტერულ-ესკატოლოგიური ცხოვრება.
პოეტის მდიდარი სულიერი სამყაროს მშვენიერება ვლინდება მის ლირიზმში, რომანტიზმში, პატრიოტიზმსა და მისტიციზმში.
პიროვნების მიზანი და იდეალი, სულიერ-ზნეობრივი სრულყოფილებისაკენ სწრაფვაა. ის რომ ღვთისა და მოყვასის სიყვარულით ადამიანი ადგება თეოზიზაციის გზას, რომელსაც ჭეშმარიტება და სიცოცხლე ჰქვია და ყოველი ადამიანი მისკენ უნდა ილტვოდეს. ამინ!
ადამიანს პოეზიამ უნდა ჩაუნერგოს თავისუფლების წყურვილი, რათა ერი თავისუფლების გზაზე დააყენოს; გაუქრობელი ცეცხლი დაუნთოს თითოეულ ჩვენთაგანს. ერთგვარ მისიონერულ როლს ასრულებს ღმერთსა და ადამიანს შორის, უფლისგან მოვლენილია მიწაზე ერის საზრუნავად, რათა ამოძირკვოს ადამიანის სულში გამეფებული ცოდვანი, - თითქოსდა ტკბილი და ესოდენ მწარე, მომაკვდინებელი. დაანახოს ადამიანს მისი ამქვეყნად მოსვლის მიზანი და დანიშნულება. გასცეს პასუხი შეკითხვებს: თუ საიდან? რისთვის ან რა მიზეზით მოევლინა წუთისოფელს?!
სწორედ რომ პოეტის ლექსები, თეოლოგიურ-ფილოსოფიურ ხასიათს უნდა ატარებდეს, სადაც მან იგავურ-ალეგორიული მეტყველებით გადმოსცეს, თვით ყოველთა საწყისისა და მომნიჭებლის, ღმერთის მიერ ხილული და უხილავი სამყაროების, მისი უსაყვარლესი და უსათნოესი ადამიანის, სოტერულ-ესკატოლოგიური ცხოვრება.
პოეტის მდიდარი სულიერი სამყაროს მშვენიერება ვლინდება მის ლირიზმში, რომანტიზმში, პატრიოტიზმსა და მისტიციზმში.
პიროვნების მიზანი და იდეალი, სულიერ-ზნეობრივი სრულყოფილებისაკენ სწრაფვაა. ის რომ ღვთისა და მოყვასის სიყვარულით ადამიანი ადგება თეოზიზაციის გზას, რომელსაც ჭეშმარიტება და სიცოცხლე ჰქვია და ყოველი ადამიანი მისკენ უნდა ილტვოდეს. ამინ!
